Φοιτητογειτονιά!
Ποτέ δεν είχα εκτιμήσει την γειτονιά όπου μένω.. εκτός ίσως από το α’ εξάμηνο στη σχολή, που άκουγα τους ΠΑΝΤΕΣ να παραπονιούνται για το πρωινό ξύπνημα.. Ήμασταν βλέπετε πρωτάκια, και μας είχαν πεθάνει στα μαθήματα στις 8 το πρωί! Κάθε μέρα! Και γελούσα, αφού το σπίτι μου απέχει το πολύ 3 λεπτά από τη σχολή! (4 χρόνια εδώ και ακόμα δεν ξέρω πόση ώρα ακριβώς είναι!!)
Anyway, μετά άρχισα να την βαριέμαι.. τώρα πάλι,
μετά από 3,5 χρόνια δηλαδή, δεν ξέρω γιατί,
ίσως το τελευταίο εξάμηνο, ίσως ότι είναι και καλοκαιράκι, την αγάπησα!!!
Δεν είναι ΤΕΛΕΙΟ, να ξυπνάς στις 2 το πρωί από τις αγριοφωνάρες των
φοιτητών γειτόνων σου, που γυρνάνε και τραγουδάνε το άσμα του γνωστού
σαλονικιού τραγουδιστή, Μακρόπουλου, κόπηκα στα δυοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο;;;
όχι;;;; αντε βρε, πλάκα έχει! (είπαμε, εγω δεν έχω πρωινά ξυπνήματα πια!) Ή να ξυπνάς το πρωί (είπαμε, στις 12) και στην κλασσική βόλτα του Brownie, να σε καλημερίζουν όλοι με ένα χαμόγελο στο στόμα; Ή τα μεσημέρια στα μπαλκόνια να πιάνεις ψιλοκουβέντα για τα πάντα με τους συμπάσχοντες της εξεταστικής!!!!!!!!!!!!!!!!
