Rodos

Είσοδος λιμανιού

Hello hello hello!! Τι κάνετε; Ελπίζω καλά!! Μα γιατί δεν μου γράφετε comments??? Eeee?? Anyway! Σήμερα 8α σας πώ για την Ρόδο!!! Όσοι με ξέρετε, οι περισσότεροι δηλαδή, ξέρετε ήδη οτι είμαι απο εκεί και οτι την αγαπάω πάααααρα πολυ! Χιχι!!

παραλία Λαδικού
Η Ρόδος που λέτε, έχει έκταση 1410 km2, είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε μέγεθος νησί του Αιγαίου. Βρίσκεται περίπου 18 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τουρκίας και έχει πληθυσμό 117.007 κατοίκων (απογραφή 2001). Απο τότε βέβαια αυξη8ήκαμε αλλά τι να σας κάνω που δεν ξέρω πόσο ακριβώς.. Υπολογίστε μόνοι σας!

Πώς "δημιουργήθηκε";;;
Πολλοί μύθοι έχουν συνδεθεί με τη δημιουργία της Ρόδου. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, όταν ο Δίας επικράτησε των Γιγάντων, αποφάσισε να μοιράσει τη γη στους Ολύμπιους Θεούς. Ο Ήλιος όμως, έλειπε από τη μοιρασιά κι έμεινε χωρίς γη. Ο Δίας για να μην τον αδικήσει είπε να ξανακάνουν τη μοιρασιά αλλά ο Ήλιος τότε είπε πως η γη που θα αναδύονταν από τη θάλασσα όταν θα ανατέλλει το επόμενο πρωϊνό θα γινόταν δική του. Έτσι αναδύθηκε ένα πανέμορφο και καταπράσινο νησί, η Ρόδος. Ο Ήλιος συνεπαρμένος από την ομορφιά της την έλουσε με τις ακτίνες του. Από τότε η Ρόδος είναι το νησί του Ήλιου, το πιο φωτεινό και λαμπερό. Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι η Ρόδος ήταν νύμφη, κόρη του Ποσειδώνα, και γυναίκα του Ήλιου. Αλλά προτιμούμε την πρώτη εκδοχή!


Ιστορικά

Σαν πρώτοι κάτοικοι του νησιού αναφέρονται οι Κάρες, που προέρχονταν από την Μικρά Ασία. Ακολούθησαν οι Φοίνικες και οι Μινωίτες, από τη γειτονική Κρήτη, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Ιαλυσού το 1500π.Χ. και συνέβαλαν στην οικονομική άνθηση του νησιού. Αργότερα το 1100περίπου π.Χ. οι Δωριείς κυριαρχούν στο νησί και ιδρύουν τις τρεις μεγάλες πόλεις: Λίνδο, Κάμειρο και Ιαλυσό. Κατά την περίοδο της μακεδονικής κυριαρχίας οι Ροδίτες συμμάχησαν με τους Μακεδόνες. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου συμμάχησαν με τους Πτολεμαίους της Αιγύπτουπροκαλώντας την έχθρα του Αντίγονου, πατέρα του Δημητρίου του Πολιορκητή. Το 305 π.Χ. η Ροδίτες αντιμετώπισαν τον Δημήτριο τον Πολιορκητή που προσπάθησε να κυριεύση την πόλη χωρίς επιτυχία παρά τις σκληρές προσπάθειές του. Για να θυμούνται τη μεγάλη τους νίκη δημιούργησαν τον Κολοσσό της Ρόδου που αποτέλεσε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Ρωμαϊκή κυριαρχία

Από τα τέλη του 3ου αιώνα π.Χ. η Ρώμη αρχίζει να κυριαρχεί στη Μεσόγειο, ως η νέα δύναμη της εποχής. Οι Ροδίτες κατά τη διάρκεια του Β’ Μακεδονικού πολέμου συμμάχησαν με τους Ρωμαίους. Το 164π.Χ. οι Ρωμαίοι αναγκάζουν τους Ροδίτες να υπογράψουν νέα συνθήκη, σύμφωνα με την οποία θα είχαν κοινούς φίλους και εχθρούς. Το αποτέλεσμα ήταν η Ρόδος να γνωρίσει μεγάλες καταστροφές, καθώς βρέθηκε στο στόχαστρο του Κάσιου, ο οποίος για να εκδικηθεί τον Καίσαρα λεηλάτησε τη Ρόδο.

Βυζαντινά χρόνια

Η Ρόδος ήταν από τα πρώτα Ελληνικά νησιά που ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Πιθανολογείται, χωρίς να αποδεικνύεται οτι ο Aπόστολος Παύλος πέρασε από τη Ρόδο και συγκεκριμένα στη Λίνδο και δίδαξε στους κατοίκους τη νέα θρησκεία. Το 395 η Ρόδος γίνεται επαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και η πόλη της Ρόδου ορίζεται πρωτεύουσα του νησιού. Το 620 το νησί γνωρίζει την Περσική κυριαρχία. Ακολουθούν επιδρομές από Σαρακηνούς και Σελτζούκους κατά τις οποίες η Ρόδος γνωρίζει μεγάλες καταστροφές. Το 1204, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Ρόδος όπως και πολλά άλλα Ελληνικά νησιά παραχωρήθηκε στους Ενετούς αλλά ο Βυζαντινός Διοικητής Λέων Γαβαλάς αυτοανακηρύσσεται ανεξάρτητος ηγεμόνας του νησιού. Το 1261 το νησί περνά στη κυριαρχία Γενουατών ναυάρχων.


Ιπποτοκρατία

Το 1309 η Ρόδος, η Κως και η Λέρος πωλούνται στό Τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Μια νέα εποχή ξεκινά για τη Ρόδο καθώς το Τάγμα που αρχικός σκοπός του ήταν η περίθαλψη των Χριστιανών προσκυνητών στους Αγίους Τόπους, αναδεικνύεται σε στρατιωτική, οικονομική και εμπορική δύναμη στην περιοχή. Οι Ιππότες που κατάγονταν απ’ όλες τις καθολικές χώρες, κατάφεραν να συνάψουν συμφωνίες με τις μεγάλες δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης, με σκοπό να αποδυναμώσουν τις μουσουλμανικές δυνάμεις που είχαν αρχίσει να επεκτείνονται. Στα χρόνια της ιπποτοκρατίας η Ρόδος αποτέλεσε ισχυρό εμπορικό κέντρο λόγω της σημασίας της Μεσογείου στο εμπόριο της εποχής και της γεωγραφικής θέσης τουνησιού. Τότε ανανεώθηκε και επεκτάθηκε η Μεσαιωνική πόλη, που παραμένει ζωντανή ως τις μέρες μας και όλα τα σημαντικά κάστρα, οι οχυρώσεις της πόλης, καθώς και πολλά μοναστήρια και εκκλησίες. Ο στόλος των Ιωαννιτών έλεγχε τη ναυσιπλοία στην Ανατολική Μεσόγειο και αποτελούσε συνεχή απειλή για τον Τουρκικό στόλο. Οι Μωαμεθανοί προσπάθησαν επανειλημμένα να εκδιώξουν τους Ιωαννίτες από την περιοχή ενώ οι Ιππότες με συνδυασμό συνεχούς στρατιωτικής προετοιμασίας, διπλωματίας και κατασκοπίας κατάφερναν να τους αντιμετωπίσουν. Το 1480 η μεγάλη πολιορκία του νησιού από τους Τούρκος αποκρούστηκε από τους Ιππότες και τον Ροδιακό πληθυσμό. Η επόμενη πολιορκία όμως το 1522 από τον Σουλτάνο Σουλειμάν, παρά την γενναία αντίσταση δεν είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Το Τάγμα αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει και να εγκαταλείψει το νησί την 1η Ιανουαρίου 1522.Π.Πόλη

Οθωμανική κυριαρχία

Το 1522, μετά από έξι μήνες πολιορκίας η Ρόδος πέφτει στα χέρια των Τούρκων και στην κυριαρχία του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Για τέσσερις περίπου αιώνες οι Οθωμανοί κατείχαν τη Ρόδο. Η Ρόδος ως έδρα Τουρκικών στρατευμάτων και αποκομμένη από την Ελλάδα, δεν μπορούσε να συμμετάσχει στην Επανάσταση του 1821. Ωστόσο πολλοί Ροδίτες και Δωδεκανήσιοι πήραν μέρος στον Αγώνα με κάθε τρόπο. ΄Ομως τα Δωδεκάνησα δεν συμπεριλήφθησαν στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, αλλά παρέμειναν υπό την Οθωμανική κατοχή.
Π.Πόλη

Νεότερα χρόνια

Τον Μάιο του 1912, στη διάρκεια του Ιταλο-Τουρκικού πολέμου, η Ρόδος καταλήφθηκε από τον Ιταλικό στρατό και παρέμεινε υπό Ιταλική κυριαρχία, ως το 1945. Τον Μάρτιο του 1948 με την υπογραφή της συνθήκης των Παρισίων, η Ρόδος και όλα τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν με την Ελλάδα. Σήμερα, η Ρόδος εκμεταλλευόμενη τις μοναδικές ομορφιές της και τα σημαντικά ιστορικά μνημεία που διαθέτει, έχει εξελιχθεί σε ένα παγκοσμίως γνωστό τουριστικό θέρετρο.
Διοικητική διαίρεση

Η Ρόδος χωρίζεται διοικητικά στους Δήμους (σε παρένθεση ο πληθυσμός τους κατά την απογραφή του 2001):

* Ρόδου (53.709)
* Αρχαγγέλου (7.779)
* Ατταβύρου (3.225)
* Αφάντου (6.712)
* Ιαλυσού (10.107)
* Καλλιθέας (10.251)
* Καμείρου (5.145)
* Λινδίων (3.633)
* Νότιας Ρόδου (4.313)Γεννάδι sity!! Που είναι η Μεσαναγρός Μήτσο;;;;;;;
* Πεταλούδων (12.133) Αχ, είμαι το 1 απο όλουσ αυτους!!

Μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα του νησιού η πόλη της Ρόδου με πληθυσμό 52.318 κατοίκους. Επίσης είναι πρωτεύουσα του Νομού Δωδεκανήσων. Για να μην ξεχνιόμαστε!!!
Είδατε τι έχουμε τραβήξει και εμεις; έχετε περάσει εσείς απο όλουσ αυτους;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ε;;;;;;;;;;;;;;;;;; μπα... Περιμένω σχόλια για το πως σας φαίνεται το νησί μουυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!

Υ.Γ. ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ: Σοβαρά τώτα, μπορεί η Λήμνος, αυτό το μικρουυυυυυυυυυύλικο νησάκι, που είναι εκεί στην άκρη, Μπάμπη, ή καμία Αλεξανδρούπολη (άλλη άκρη αυτή και ούτε καν νησί), Φώτη, να συγκρι8εί;;; Δείτε τοπία!!! Αλλά φανταστείτε οτι χάνουν απίστευτα στις φωτογραφίες!!!



Υ.Γ.2 Αναφέρω επίσης τον Κολοσσό, με κίνδυνο να με πείτε γραφική..Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα τεράστιο σε διαστάσεις άγαλμα που απεικόνιζε τον θεό Ήλιο το οποίο ανεργέθηκε από τον Χάρη τον Λίνδιο μαθητή του Λυσίππου τον 3ο αιώνα π.Χ στην είσοδο του λιμένα της Ρόδου.
Είχε το ίδιο μέγεθος με το Άγαλμα της Ελευθερίας που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη αν και στηριζόταν σε χαμηλότερη βάση. Ο "Κολοσσός της Ρόδου" θεωρήθηκε ως ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Το άγαλμα όπως εικάζεται ήταν τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού και τα πλοία διέρχονταν κάτω ακριβώς από τα πόδια του.
Κανένας σήμερα δεν ξέρει πού ακριβώς ήταν στημένο το άγαλμα και πώς ακριβώς ήταν. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν τοποθετημένο στη Λίνδο, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ρόδου, με τα πόδια ανοικτά πάνω από το λιμάνι ώστε τα πλοία να περνούσαν κάτω από τα πόδια του. Ωστόσο, είναι πιθανό το άγαλμα να είχε οικοδομηθεί μέσα στην πόλη και να κοίταζε πάνω από το λιμάνι.Τα περισσότερα από όσα γνωρίζουμε για το γιγαντιαίο Κολοσσό στηρίζονται στα όσα έγραψαν για αυτόν οι συγγραφείς του καιρού εκείνου. Κατασκευάστηκε από τον Χάρη, ένα μαθητή του περίφημου Έλληνα γλύπτη Λύσιππου. Σύμφωνα με τα όσα γράφει ένας συγγραφέας, για την κατασκευή του χρειάστηκαν 12,7 τόνων μπρούντζου και 7,6 τόνων σιδήρου.
Το τεράστιο άγαλμα είχε ένα παράκαιρο τέλος. Τραγικά, ύστερα από 66 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή του, ένας βίαιος σεισμός σώριασε σε συντρίμια το άγαλμα μέσα στη θάλασσα. Ο Κολοσσός μετά τον καταστροφικό σεισμό έμεινε ανέπαφος για αιώνες. Αργότερα, το 653 μ.Χ. εισέβαλαν στη Ρόδο ισλαμικά στρατεύματα και άρπαξαν το χαλκό για να τον μεταφέρουν στη Συρία. Εκεί λέγεται ότι ένας έμπορος αγόρασε τα φύλλα του χαλκού, τα φόρτωσε σε 900 καμήλες και τα μετέφερε στην έρημο για να τα λιώσει.